Islandia 2015

Trasa Zacząłem kilka miesięcy wcześniej żeby się nie zaskoczyć. Narysowałem na mapie co chciałbym zobaczyć i połączyłem punkty w miarę logicznymi punktami: Sprzęt Trochę rzeczy (np. aluminiowe śledzie do namiotu albo gniazdu z wyjściem USB na motocykl kupiłem na Aliexpress - polecam jakby ktoś nie znał. Tylko nie kupujcie najtańszego bo można niezły szajs dostać… Resztę miałem i praktycznie wszystko co wziąłem do Norwegii przydało się tutaj. Na stronie ze sprzętem wyprawowym możesz poczytać o szczegółach..

W sumie to nie zdecydowałem się jeszcze co było nudniejsze - dojazd do promu czy sama podróż promem. Jako, że dzień przed wyjazdem byłem na weselu (wróciłem o 3 nad ranem) to pierwszego dnia udało mi się dojechać w okolice Berlina na jakiś wiejski kemping. Kemping był głownie dla karawanów i stacjonarnych tubylców więc o 22 gdy tam przyjechałem nie było żywej duszy w recepcji. Rano też nie :) Drugiego dnia na spokojnie dojechałem do Hirtshals w Danii..

Większość czasu spędzałem z Kindlem, który okazał się idealnym sprzętem na tę wyprawę (kilka książek w środku a waga piórkowa). Czwartego dnia rano dopływa się do Wysp Owczych. Akurat była dość fotogeniczna pogoda: Foggy Same wyspy sprawiają wrażenie dość niegościnnego miejsca: Wystające z wody czubki niskich gór i małe wioseczki: Niektóre naprawdę małe: Prom najpierw cumuje w Tórshavn a później płynie pomiędzy wyspami. Najlepsze widoki są na końcu:.

Prom przypłynął do Seyðisfjörður 12 sierpnia około 8 rano. Na miejscu standardowa islandzka pogoda - 8C, pochmurno i siąpiło. We wiosce nie ma absolutnie nic do roboty: Jeśli ktoś planuje coś kupić na miejscu to znacznie lepiej wygląda następna wioska: Egilsstaðir. Z ciekawostek to na stacji benzynowej na skrzyżowaniu drogi 92 i 1nki można za darmo umyć motocykl. Po kilku dniach na szutrze umycie bagaży i sprzętu to fajna sprawa. Na miejscu wybrałem z bankomatu 5000 ISK..

Kemping w Asbyrgi jest bardzo fajny - ma czyste (i ciepłe!) sanitariaty. Oprócz stacji benzynowej, wszystkomającego sklepu jest tam mini centrum turystyczne, w którym można się wypytać o wszystko. Dzięki temu trafiłem do Hljóðaklettar (czyli “głośne klify”). To miejsce gdzie rzeka wypłukała luźny materiał skalny z krateru wulkanu Całe miejsce jest bardzo ciekawe. Nie udało mi się wszędzie dojść ale to co widziałem było super. Wokół pozostałości kominów lawowych. Dalej droga 861 prowadziła do Dettifoss ale z drugiej strony Nie zdecydowałem się z której strony wyglądał fajniej… Dalej droga nr 1 prowadziła do regionu dużej aktywności wulkanicznej - Námafjall..

Kemping był nawet fajny - taki z “klimatem”. Prowadziła go islandzka babuleńka, która już troszkę nieogarniała ale nie przeszkodziło jej to w zorganizowaniu na kemping darmowych pryszniców z ciepłą wodą, salonu z kanapami i kuchnią w ocieplanej stodole a także małego basenika z geotermalnie podgrzewaną wodą. Po takiej kompieli następnego dnia pełen sił wjechałem w interior. To miał być nafdłuższy kawałem między stacjami benzynowymi więc nastawiłem się na eko-driving i niestety nie zjeżdżanie z drogi w bok..

Z Flúðir drogą numer 32 pojechałem do środowej części wyspy - początku szutrowego odcinka słynnej drogi F26. Odległość pomiędzy ostatnią a kolejną stacją benzynową wynosiła ponad 270km. W dodatku po drodze jest kilkanaście brodów z czego niektóre dość głębokie. Czegoś takiego mój motocykl nie przejedzie bez dodatkowego paliwa i ja nie czułem się na siłach przeć samemu przez te brody. Najpierw drogą F228 dojechałem do krainy położonej wokół jeziora Þórisvatn. Chciałem sprawdzić czy uda mi się dojechać do Veiðivötn..

Z Hveragerði pojechałem do Reykjavíku. Poza tym, że jest to najbardziej wysunięta na północ stolica świata nie było tam dla mnie nic interesującego. Oczywiście jest kilka starych i ładnych uliczek oraz charakterystyczny kościół Hallgrímskirkja. Nie zatrzymałem tam się na dłużej i nawet nie chciało mi się cykać zdjęć. Trzeba jechać! Najpierw czekała na mnie Dakota To wrak samolotu, który kiedy lądował awaryjnie na plaży. Współrzędne: 63.4591 19.36478. Dojazd jest w porządku i da się normalną osobówką przejechać..

Jednym z miejsc, do których muszę wrócić jest Fjaðrárgljúfur Nie mam pojęcia jak to się wymawia ale polecam klinąć sobie w Google i popatrzeć chwilę na te zdjęcia. Ja niestety nie porobiłem ich za dużo bo padał duży deszcz a do przejechania zostało jeszcze sporo. Deszcz, nie deszcz, jechać trzeba! Spory kawałek jedzie się dziwnym lawowisk-głazowiskiem porośniętym mchem. Nad brzegiem morza (którego nie widać). Co dziwne - brzydko. Po drodze chciałem zobaczyć lodowe jaskinie Skaftafell ale okazało się, że to wyprawa na cały dzień..

Pierwszego dnia zrezygnowałem z pojechania do Askji. Było zimno, wietrznie i padało. 11. dnia było względnie ciepło, nie wiało i świeciło przepiękne słońce. Rano pogratulowałem sobie w duchu poprzedniej decyzji, zatankowałem i wyruszyłem drogą F905 ok. 90km w głąb wyspy. Droga chociaż po płasim jest bardzo trudna technicznie ze względu na bardzo luźne podłoże. Jechałem na granicy zakopania i wiele razy stawałem. Rozmawiałem z napotkanym rowerzystą i mówił, że bardzo niewielu z nich jest w stanie to przejechać..